Ter herinnering :

Het Waals arrest betreffende plastic zakken (samenvatting)

Besluit van 6 juli 2017, gepubliceerd op 11 augustus 2017.

Sinds 1 december 2016, cfr. (oudere wetgeving) bestaat reeds een verbod op de eenmalige plastic zak als service verpakking.

In dit decreet laat men enkele uitzonderingen toe, meestal met een einddatum:

Tot 1 december 2017 : Opgebruiken van de voor 1 dec 2016 aangekochte zakken

Tot 1 december 2018: alle verpakkingszakken voor om het even welke voedingsproducten

Tot 1 maart 2020 de primaire verpakking (zak) voor het verpakken van fruit en groenten die los verkocht worden, voor zover deze zakken voor 40 % uit biomateriaal uit bestaan en thuis gecomposteerd kunnen worden.

Voor de verpakking van waterplanten en waterdieren

Voor de verpakking van vochtige of vloeibare etenswaren of deze die vloeistoffen bevatten,  én door de kleinhandelaar verzegeld aan de stand worden én voor zover deze voor 40 % een bio – oorsprong hebben (vanaf januari 2018 , en 60 % vanaf 2025) en thuis gecomposteerd kunnen worden.

De zakken van de taxfree shops op luchthavens, en deze verkocht tijdens de vlucht.

De herbruikbare zak wordt gedefinieerd als :

Moet minimum 60 µ dik zijn en,

Moet minimum 20 maal hergebruikt kunnen worden

Moet kunnen gereinigd en hersteld worden

Voorzien om er organisatorisch, technisch en financieel mee te kunnen/willen werken

Wanneer de zak na 1 januari 2022 afval wordt, kan hij selectief ingezameld worden om gerecycleerd te worden. M.a.w. zal dat afval in het FostPlus systeem mee moeten kunnen ingezameld worden.

De verpakkingsverantwoordelijken van serviceverpakkingen, en de kleinhandelaars moeten hun klanten duidelijk inlichten, eens per jaar gedurende 15 dagen, over: 

De maatregelen die zij nemen in verband met deze wetgeving, met het oog op het bevoordelen van alternatieven op de eenmalige plastic zak.

De maatregelen die zij nemen i.v.m. de herbruikbare zakken, indien zij die voorzien.

Ten laatste na 2 jaar, en opnieuw op 31 december 2025 maakt de administratie een evaluatierapport op. De minister kan het minimum gehalte aan biomateriaal aanpassen in functie van wat beschikbaar is op de markt, na rapport van de administratie.